Okulda ikinci yarıyılın ilk veli toplantısı vardı bugün. Çok sevdiği ama hiç geçinemediği arkadaşı Mina ile itişip kakışmaları zaten birinci sınıftan beri olağan durum. Lakin bir başka çocuğun annesinden de Elif' in zaman zaman arkadaşlarına vurduğunu öğrenince haşlanmış gibi kıpkırmızı bir yüzle döndüm eve.
Az önce hanımefendi okuldan geldi. Üzerini değiştirirken durumu anlattım. Yüz anında düştü elbette.
- Yeminle söylüyorum vurmuyorum artık anne.. (Yemin?? O da nereden çıktı)
- Yemin etmene gerek yok, sen söylersen ben inanırım. Peki önceden neden vuruyordun arkadaşlarına?
- Onlar benim göğüslerime vurup kaçıyorlar ama... Çok acıyo anneeeeee ühüüüüüüüü
Yine de vurmamalısın bla bla bla.... da... içimden de ellerine sağlık kızım dedim doğrusu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder