2 Eylül 2010 Perşembe

Anlasan bir dert, anlamasan bin dert..

Dışarıdan bakanlar için, alınmazlar inşallah ben onlara hariçten gazel okuyanlar diyorum, "anlama şunun her dediğini" cümlesi o kadar kolay kuruluyor ki... Bir de çocuktan söz ederken bu ve şu kelimelerini kullanmak... Sevgili doktorlarımız, pedogoglarımız, terapistlerimiz ve çevremiz hatta kimi zaman biz, çocuk sanki bir eşya, bir ev hayvanı gibi "bu" ve "şu" ifadelerini kullanıveriyoruz. Genel ile aynı dili konuşmayan anlamıyor da sanıyorlar. Öyle ya anlasa konuşur! Bir de çocuğa bağıra bağıra laf anlatmaya çalışanlar var sanki işitmiyor gibi. Kaç kişiyi uyardım acaba? "bağırmayın kızım sağır değil, sadece konuşmuyor" diye.

Bubiso sözcüğünün bana soğuk bir su ver anlamına geldiğini başkaları öğrenmek istemeyebilir. Hatta bunu dehşet bir sorun olarak görüp çocuk "su ver" diyene kadar onu ağlatma yolunu seçebilir. Hatta bunu konuşma terapisi olarak gören profesyonellerle de karşılaşabilirsiniz. Çocuğunuz susuzluktan kendini yerden yere atmadan, vazgeçin.

Anlaşılmamak çocuğumuzu anlaşılır konuşmaya yönlendirmiyor, en çok anlaşılmaya, sormaya, sevgimizi hissetmeye ihtiyacı olan dönemde yalnızlaştırıyor ve içe kapatıyor. Bu hasarı nasıl tamir edeceğiz? Kimsenin umurunda olmayabilir biz umursarız, umursamalıyız. Çocuğumuz bir saatin sonunda "bu bitti yenisini gönderin" denecek bir iş malzemesi değil bizim için. O bizim canımız. Önce sakin olmayı sakin kalmayı öğrenelim. Biliyorum çok zor, ben de yapamadım. Ama zaten ben buraya "hep doğru yaptım nasıl konuşturdum çocuğu" demek için yazmıyorum, yanlışlarımı da paylaşmak istiyorum. İtiraf ediyorum "su ver" demesi için kızımı ağlatan bendim. Sonradan bunu yapmaya çalışan terapistler de oldu ama :)

1 yorum:

  1. Biz de 3 yaşındaki oğlumuzun cümle kurması için bekliyoruz, uzman yorumları hep söylemesini bekleyin, istediği şeyi vermeyin oluyor, ama ben dayanamıyorum istediği şeyin yanına götürüyor bizi veya tek kelimeyle ifade ediyor. Konuşmaya zorlamak mı gerek sabırla beklemek mi kafam çok karışıyor, oluruna bırakmak istiyorum ama bir yandan da sanki gerekli eğitimi vermediğimi düşünüyorum. Kreşe göndermek istiyorum ama erken mi olur, çünkü bana çok bağımlı diğer insanlara söylemediği kelimeleri biz beraberken söylüyor. Ben olmayınca iyice içine mi kapanır yoksa sosyalleşir mi bilemiyorum. Paylaşımlarınız için çok teşekkür ederim, yol gösterici yazılar gerçekten.

    YanıtlaSil