İşte size cevabı olmayan bir soru. 2-2.5 yaşında hala Elifçe konuşurken doktorunun dört yaşına kadar telaşlanmayın sözü üzerine sakin kalmak doğru muydu yanlış mıydı? O kadar insanın, uzmanın söylediklerinden sadece kendi işime gelenleri mi seçtim? Bağrıma taş basıp kimi şeylere olur deseydim her şey daha önce ve daha kolay mı hallolurdu? Bilmiyorum. Bildiğim ve doğru yaptığıma emin olduğum şeyler var ama...
Bunları paylaşırken kimi doktorlar, uzmanlar "hepimizi aynı kefeye koyma" diyebilirler. Koymuyorum zaten. Yalnız bir soru sormadan da geçemeyeceğim. Dönün kendinize ve çevrenize bir bakın lütfen. Hırsızın hiç mi suçu yok?
Yukarıdaki sorular beni kemirip dururken en büyük desteği kocamdan aldım. Evet kararları birlikte ve tartışarak aldık. Çılgın gibi araştırma yaptık. Kimi zaman o benim önerime olur dedi, kimi zaman ben onun önerisine olur dedim. Hep yanyanaydık ve birbirimize ve en önemlisi çocuğumuza olan sevgimiz ve ilgimizi hiç kaybetmedik. Birbirimizi dışlamadık, birbirimize fatura çıkarmadık.
Bunu şimdi paylaşmak istedim. Zor bir yola çıkmıştım, yenmem gereken düşman çocuğumun sorunuydu, moda teşhislerin doğru olup olmadığını araştırmam, doğruyu bulmam, doğru yardımı almam gerekiyordu. Yanımda o olmasa dayanamazdım. Teşekkür ederim aşkım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder